Το ακτινίδιο είναι καθαρά εξαγώγιμο προϊόν σε ποσοστό του 95% της παραγωγής του. Η Πιερία έχει την πρωτοκαθεδρία στην καλλιέργεια ακτινίδιου παράγοντας περίπου το 40% της εθνικής παραγωγής, ενώ σημαντικές καλλιεργητικές εκτάσεις διαθέτουν οι νομοί Ημαθίας, Πέλλας, Άρτας, Φθιώτιδας και Λάρισας. Σήμερα, η ετήσια ελληνική παραγωγή ανέρχεται γύρω στους 100.000 τόνους. Οι εξαγωγές ξεκίνησαν προ 7-8 ετών και σήμερα το ελληνικό ακτινίδιο έχει κερδίσει έδαφος σε χώρες της Ε.Ε., όπως είναι η Ισπανία, η Γαλλία, η Γερμανία, αλλά και σε Ρωσία, Μέση Ανατολή, Καναδά, ΗΠΑ, Χονγκ Κονγκ και Σιγκαπούρη. Ένα από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του ακτινίδιου σε σχέση με άλλα προϊόντα είναι ότι διατηρείται σε κατάλληλους ψυκτικούς χώρους και έτσι μπορεί να διατεθεί στην αγορά ακόμα και ένα εξάμηνο από την συγκομιδή του. Δίνει έτσι τη δυνατότητα να το εμπορευτεί ακόμα και ένας παραγωγός.
Τα ακτινίδια συγκομίζονται από τα τέλη του Οκτωβρίου έως και τον Δεκέμβριο, έως ότου δηλαδή οι καρποί αποκτήσουν τα απαραίτητα σάκχαρα. Λόγω όμως της σχετικά εύκολης συντήρησης τους στα επαγγελματικά ψυγεία, διατίθενται στην αγορά σχεδόν όλο το χρόνο. Στην 5η θέση διεθνώς, αναφορικά με την εξαγωγή ακτινιδίων βρίσκεται η χώρα μας, η οποία το 2012 κατέγραψε ρεκόρ εξαγωγών με 90.348 τόνων, έναντι μιας παραγωγής 142.000 τόνων.
Το ελληνικό ακτινίδιο εξάγεται σε 51 χώρες. Πέρυσι τις μεγαλύτερες ποσότητες απορρόφησαν:
-η Ρωσία 29.727 τόνους,
-η Ουκρανία 7.965 τόνους,
-η Ρουμανία 6.149 τόνους,
-η Μολδαβία 5.470 τόνους,
-η Βουλγαρία 5.374,
-η Γερμανία 4.830,
-η Σερβία, 2.939,
-το FYROM 2.826,
-η Τουρκία 2.479,
-η Ιορδανία 2.366.
Επίσης, σημαντικό ενδιαφέρον για το ελληνικό ακτινίδιο εκδηλώνουν οι: Κίνα, Σαουδική Αραβία, Χονγκ Κονγκ, Ουκρανία, Αίγυπτος, Νότια Αφρική, Ινδία, Νότια Κορέα, Ιράν, Νέα Ζηλανδία, Αυστραλία, Ταϊβάν και Ιαπωνία.
